Zuzanna Cedro
Author

Szybko płynie czas. Mniej więcej tak jak płynąłby jacht po Morzu Egejskim. Jednak nie smucimy się, że nie popłynęliśmy, bo czas, który mieliśmy razem w Grecji był wspaniały. Nie wszyscy z nas potrafią zmierzyć swój bagaż, więc dwie ciut za duże walizki zostały na Modlinie. 

Ale dosyć o “smutnych początkach”. Podróż po Atenach rozpoczęliśmy godzinną przejażdżką polskim autobusem linii x95. Nasze lokum okazało się miejscem uroczym (niemal 200-metrowe mieszkanie w centrum miasta). Do naszej wyłącznej dyspozycji mieliśmy na dachu ogromny taras z widokiem na morze i Akropol.  

Było nam bardzo żal, że nie jesteśmy na jachcie, dlatego zdecydowaliśmy się na prom i wycieczkę na wyspę Egina. 

Część naszej grupy udała się na spacer do pobliskiego kościoła, a tam zaśpiewali po grecku hymn do Matki Bożej. Reszta leżakowała na plaży…  

I tak dalej, same przyjemności, gorąc (42 stopnie), miłe rozmowy w naszym klasowym gronie. 

Oczywiście byliśmy również na Akropolu, mieliśmy kulturową lekcję w pobliżu teatru Dionizosa. Ale dla niektórych największym przeżyciem była możność stania obok kamienia, z którego ewangelizował św. Paweł z Tarsu i dzięki temu z helleńskiego poganina mamy św. Dionizego Areopagitę . 

Tak nam się spodobała Hellada, kolebka naszej cywilizacji, że większość z nas pewnie jeszcze tam wróci sooner or later. W duszach części z nas powstało zdanie wzięte wprost z ust naszej kochanej Antygony: Utoi synechtein, alla symphilein ephyn, co w naszej pięknej mowie rodzimej możemy przełożyć: Współkochać przyszłam, nie współnienawidzić.

Poniżej kilka zdjęć z naszej cudownej podróży.
Zielona szkoła w rdzawo-popielatej Grecji 

We wtorek 10 października wybraliśmy się całą klasą do Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza na X Festiwal Poezji Słowiańskiej. Bardzo miło spędziliśmy czas słuchając wybitnych tekstów literatury głównie litewskiej i polskiej. Każda taka wycieczka daje nam możliwość rozwijania swojej wrażliwości poetyckiej, która przyda nam się podczas pisania pracy maturalnej.

Zuzanna Cedro

Z taką pewną nieśmiałością wrzucaliśmy ten obrazek. Może się obrazi? – ktoś się zastanowił. Wychowawca zobaczy i się ucieszył. Fajne – powiedział przyglądając się z każdej strony.

Ze względu na miłość do żeglowania, jaką zaraził nas nasz wychowawca, po raz kolejny postanowiliśmy wybrać się na Mazury.

W planach mieliśmy odwiedzenie leśniczówki Pranie. Nie spodziewaliśmy się jednak, że zatrzymamy się tam, by wymieniać zepsuty silnik. Nie obyło się również bez tradycyjnego spaghetti i wieczornych gier. Niektórzy większość czasu spędzili zawinięci w śpiwory jak larwy, lecząc chorobę morską.

Mimo niewielkich problemów ze zdrowiem wszyscy wróciliśmy zadowoleni.