greg
Author

Droga krzyżowa to nie tylko wykład miłości, ale i pytanie o miłosierdzie. Łatwiej jest uczestniczyć w wykładzie niż dać odpowiedź na pytanie.

Stacja I: Jezus na śmierć skazany
Wyroki jakie wydajemy każdego dnia, uznajemy najczęściej za sprawiedliwe. Tylko czy miłosierne?

Stacja II: Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
Miłosierdzie może być trudne, bo wymaga pójścia za duchem, a nie za ciałem (jak np. zemsta). Jest tym cięższe, im więcej muszę wybaczyć. Tym bardziej wartościowe, gdy czynione bez szemrania.

Stacja III: Pierwszy upadek pod krzyżem
Często wolę smak sprawiedliwości niż delikatny zapach miłosierdzia. Miłosierdzie jest jak huśtawka – w różnych czasach różnie huśta. Zawsze może wyrzucić. Miłosierdzie jest jak trampolina, która wrzuca do nieba.

Stacja IV: Pan Jezus spotyka swoją Matkę
Wybaczyć wszystko swoim rodzicom. Dla wielu to niesamowite wyzwanie. Często łatwiej deklarować miłosierdzie wobec obcych niż najbliższych.

Stacja V: Szymon z Cyreny pomaga dźwigać krzyż Jezusowi
Ustąpić miejsca w autobusie, tramwaju często jest jakby ponad siły młodego człowieka. Jak dorwie się do siedzenia, to siedzi… Nawet kiedy starsi stoją obok. Miłosierdzie zaczyna się tam, gdzie jest miłość do drugiego. Nawet ta najprostsza.

Stacja VI: Weronika ociera twarz Jezusowi
Być prawdziwą ikoną – w końcu Bóg mnie stworzył na swoje podobieństwo. Nie jestem podobny do Niego, kiedy głównie patrzę w lustro.

Stacja VII: Drugi upadek pod krzyżem
Łatwo jest oceniać ludzi, którym potknęła się noga. Ludzie na dnie częściej niż miłosierdzia doświadczają pogardy. A tak lekko każdy z nas może się stoczyć.

Stacja VIII: Jezus spotyka płaczące niewiasty
Są ludzie, którym zostały tylko łzy. Nie potrafią nic innego wykrzesać z życia. Na otarcie łez potrzebują wyciągniętych rąk drugiego człowieka. Nie z chusteczką, ale z konkretną pomocą.

Stacja IX: Trzeci upadek pod ciężarem krzyża
Ciężar wyrzutów sumienia, złość potrafią miotać człowiekiem jak huragan drzewem. Czasami wydaje się, że jestem na fali wznoszącej, za chwilę mogę być wbity w glebę. Połamany. Jeżeli nie wybaczę sam sobie, będę się miotał w bezsenne noce.

Stacja X: Jezus z szat obnażony
Media obdzierają nas z myślenia. Filmy, w których mściciel wymierza sprawiedliwość, nadają codziennie na kilku programach. Miłosierdzie to w ich przekazie okaz słabości. Jezus, gdy targał krzyż, odbierany był jak okaz słabości. Wygrał nawet ze śmiercią.

Stacja XI: Jezus do krzyża przybity
Zadanie bólu komuś kto mi go zadał, spowoduje pewnie powrót bólu od tej osoby do mnie. Tak bez końca. Wyrwanie gwoździa zemsty może boleć, ale uwalnia.

Stacja XII: Jezus umiera na krzyżu
Miłość na śmierć nie umiera – jak można wyczytać w rozważaniach drogi krzyżowej. Śmierć nie zna litości. Ale ludziom bez litości umiera się trudniej. Ludzie miłosierni inaczej patrzą na całość swojego życia.

Stacja XIII: Jezus z krzyża zdjęty
Każda droga ma kres. Nasze życie ma kres. Miłość jest wieczna, a miłosierdzie sięga dalej niż matematyczna nieskończoność. Kończy się strach, zemsta, zawiść. Miłość trwa WIECZNIE.

Stacja XIV: Jezus do grobu złożony
Miłosierdzie wobec tych, którzy już nie żyją, zawiera się w modlitwie, odpustach, pamięci. Modlitwa bardziej poszerza pamięć niż zdjęcia w albumie.

Na końcu tej Drogi krzyżowej pojawia się pytanie: czy podjęcie krótkiego rozważania to nie jest akt miłosierdzia w pełnych gonitwy czasach?

Ćwiczenia duchowe – w tym Droga Krzyżowa są po to żeby przeżyć spotkanie z Bogiem. Z każdego spotkania coś powinno zostać. I zostaje jeżeli spotkanie jest odbyte, a nie tylko zaliczone.

Stacja I: Jezus na śmierć skazany

Ciekawie się słucha, a może i łezka popłynie. Bo Jego tam, tamci…I można na tym poprzestać. Przecież to było, w dodatku jak dawno. Ale można też rozejrzeć się dokoła i samego siebie zapytać o wyroki. Nie tylko wyroki na kogoś, ale i na siebie. Jak często skazujemy sami siebie. Jak okrutnie i surowo.

Stacja II: Jezus bierze krzyż na swoje ramiona

Każda podróż wymaga wysiłku. Plany, bilety, ważenie bagażu. Tutaj ktoś inny zaplanował plan drogi, bagaż. Często życie przynosi bagaż i drogę, która nie jest wygodna. Ale każda droga jest przygodą. Każdy bagaż jest do poniesienia zwłaszcza jeżeli pozwolisz by On ci pomógł. Zgrzytając zębami i narzekając nie będzie łatwiej.

Stacja III: Pierwszy upadek pod krzyżem

Przeszkody na drodze wymagają uwagi, podniesienia nóg. Na nieznanej drodze raczej patrzy się z pokorą w dół niż spogląda z dumą do góry. Uczą tego upadki. Kiedy znasz pewną drogę możesz odważniej na niej iść znając miejsca potknięć. Ważna jest praktyka. Również (zwłaszcza?) w życiu duchowym.

Stacja IV: Pan Jezus spotyka swoją Matkę

Łatwo pominąć tych, którzy są na co dzień. Patrząc w przyszłość, budując wizję swojego życia głupio mówiąc: „wszystko co mam sam osiągnąłem”. Spojrzenie w przeszłość omija to co znajome. Łatwo patrzeć na to co moje, trudno dziękować za to co dla mnie. Zwłaszcza od najbliższych.

Stacja V: Szymon z Cyreny pomaga dźwigać krzyż Jezusowi

Grzeczne: „w czym mogę pomóc?”. Często wyuczone i na sprzedaż. Jak pomagam? Klikając „przekaż dalej”? Sporo ludzi chciałoby pomóc wszystkim kotkom i pieskom, chorym dzieciom pod warunkiem, że zrobią to inni, po udostępnieniu. Wirtualnie pomóc wydaje się proste, ale jak często puste.

Stacja VI: Weronika ociera twarz Jezusowi

Prosty gest to więcej niż tysiące kliknięć i słów. Ustąpienie miejsca w autobusie czy tramwaju, podzielenie się kanapką, pomoc w nauce. Weronika otrzymała nagrodę, ale to nie dla niej ryzykowała by pomóc.

Stacja VII: Drugi upadek pod krzyżem

Przy tej stacji warto zrobić sobie refleksję: czy pozwalam sobie pomóc? Czy pozwalam się podnosić? Czy przyjmuję słowa prawdy np: „leżysz w gnoju”. Trudno powstawać samemu. Ten kto pomaga wstać nie musi w pełni rozumieć ciężaru bagażu, trasy drogi. Musi chcieć pomóc komuś kto chce pomocy.

Stacja VIII: Jezus spotyka płaczące niewiasty

Wzruszenie jest towarem. Film, który doprowadza do łez dobrze się sprzedaje. Łzawe przestawiona historia podnosi oglądalność i klikalność. Łzy mogą być towarem. Są ludzie, którzy płaczą nad biedami świata nie mając czasu zapłakać nad swoją biedą moralną. Płakać nad innymi to oznaka solidarności. Zapłakać nad sobą to oznaka słabości?

Stacja IX: Trzeci upadek pod ciężarem krzyża

„Nic dwa razy się nie zdarza” – pisała poetka. Być może. Na pewno rzadziej się zdarza jeżeli z powodu upadku miałeś przemyślenia, refleksje. Nie tylko z powodu własnych potknięć…

Stacja X: Jezus z szat obnażony

Naga prawda, bez cukrzenia przez wielu dzisiaj uważana jest za objaw chamskiego zachowania. Być szczerym i prawdziwym wobec innych to w wielu przypadkach być niepoprawnym politycznie. I mówić jak jest też nie jest mile widziane. Coraz częściej z góry ktoś mówi jak myśleć i mówić. Jak okłamywać innych i siebie?

Stacja XI: Jezus do krzyża przybity

Sytuacja kiedy wydaje się, że ani do przodu ani w tył. Ściana z obu stron. Brak możliwości, żadnego ruchu. Wtedy można zobaczyć kto jest człowiekiem nadziei. Człowiek nadziei powierza swoją drogę Panu i pozwala mu działać. Pierwszym aktem nadziei jest modlitwa.

Stacja XII: Jezus umiera na krzyżu

Doświadczenia graniczne – śmierć. Przychodzimy na świat bez niczego, odchodzimy nic nie mogąc zabrać. Pomiędzy tymi granicznymi momentami kłócimy się o wszystko. Po co?

Stacja XIII: Jezus z krzyża zdjęty

Pamięć o bliskich po śmierci to wyraz miłości wobec nich. Łączności przez modlitwę, odpusty. To bardzo dużo, chociaż tak mało kosztuje. Ludzie, którzy tracą pamięć o przeszłości trącą tożsamość.

Stacja XIV: Jezus do grobu złożony

Przyjaciele na których można było liczyć zaopiekowali się ciałem, Jego Matką. Niewiele rozumieli, ale nie to było najważniejsze. Z tej Drogi z tego Życia i z tej Śmierci wynieśli coś co niesie Życie. I daje Życie. Ponieśli w świat Ewangelię, Eucharystię mimo sprzeciwu świata. Odbyli wspaniałe spotkanie, którego możliwość przekazali dalej.

Każde spotkanie możesz tylko zaliczyć. Byłem. Każde spotkanie liturgiczne pyta: będziesz? Będziesz trwał w łączności z nim i dalej niósł Życie?

Punktualnie o godz. 10.00 w Środę Popielcową rozpoczęliśmy Mszę świętą w parafialnym kościele. Kościół nabity po brzegi, bo oprócz naszych uczniów uczestniczyli liczni parafianie. Mszy świętej przewodniczył i krótką homilię wygłosił ks. Dyrektor. Po homilii odbył się obrzęd posypania głów popiołem.
Po Mszy świętej ks. Dyrektor wygłosił konferencję wprowadzającą w okres Wielkiego Postu.

fot. Nina Chodaczek

Nabożeństwa pokutne  dla chętnych (po nabożeństwie zapraszamy na śniadanie):

– Gorzkie Żale – środa godz. 7.00

– Droga Krzyżowa – piątek godz. 7.15

Krótkie słowo Papieża Franciszka na Wielki Post:

” Pościć, czyli uczyć się zmieniać nasz stosunek do innych i do stworzeń: przechodzić od pokusy “pożerania” wszystkiego, celem zaspokojenia naszej chciwości, do umiejętności cierpienia z miłości, która może wypełnić pustkę naszego serca.

Modlić się, aby umieć wyrzec się bałwochwalstwa i samowystarczalności naszego ja i uznać, że potrzebujemy Boga i Jego miłosierdzia.

Dawać jałmużnę, czyli porzucić nierozsądny styl życia i gromadzenie wszystkiego dla siebie w iluzji zabezpieczania przyszłości, która do nas nie należy. I w ten sposób na nowo odkryć radość z planu, którym Bóg objął stworzenie i nasze serca, planu miłości Boga, naszych braci i całego świata, i w tej miłości odnaleźć prawdziwe szczęście”.

Serdecznie zapraszamy na dzień otwarty w sobotę 9 marca o godz. 10.00 dla kandydatów do WSZYSTKICH KLAS. Wcześniej pojawiła się omyłkowo informacja, że dla kandydatów do klasy pierwszej dzień otwarty rozpoczyna się o innej godzinie.