Tak brzmi hasło zachęta by kupować domowe wypieki. Jedno ciasteczko to 2 złote. Pieniądze uzbierane ze sprzedaży przeznaczone będą na akcje „spełnianie marzeń”. W ubiegłych latach też były organizowane przez szkolny wolontariat tego rodzaju kiermasze i cieszyły się sporym powodzeniem. Z pieniędzy uzyskanych z jednego kiermaszu kupiono kilka pudeł szamponu i sprzętu do higieny włosów dla bezdomnych.
Mamy dwoje kandydatów na dziekana. Już jutro debata pomiędzy nimi, a dzisiaj jak grzyby w lesie zaczęły się pojawiać plakaty wyborcze. I nowość – codziennie jest przeprowadzany sondaż wyborczy. W czwartek pierwsza tura wyborów – być może rozstrzygająca.
Kampania na urząd dziekana się rozpędza. Jutro debata, a dzisiaj pojawiły się plakaty. Kolorowe i sugestywne.
Wojna plakatowa trwa!
Podczas wyjazdu na spływ kajakowy w czerwcu tego roku największy problem stwarzała odpowiednia ilość wrzątku. Pan Marek Sobieszczański, jako fizyk, odgadł, że winne są za małe naczynia. Bo palnik miał bardzo wydajny – rosyjski na benzynę, a raczej opary benzyny (na pierwszym zdjęciu). Huczy jak odrzutowiec, wygląda jak wulkan, ale jest nad wyraz wydajny. Pan Marek pieszczotliwie nazywa palnik Iwanem.
Diagnoza wydana, czas na lekarstwo. Dzisiaj przyszedł piękny, pojemny (20 l) garnek biwakowy. Będzie się gotowało!
18 września nasi uczniowie mieli możliwość ze skorzystania z warsztatów prowadzonych przez Pana Adam Jurkiewicza. Dotyczyły bezpieczeństwa w sieci czyli cyberbezpieczeństwa. Pan Adam jest jednym z edukatorów bezpieczeństwa cyfrowego stowarzyszenia Miasta w Internecie w programie Cyfrowobezpieczni.pl Bezpieczna Szkoła Cyfrowa.
Spotkanie było zarazem spotkaniem z ciekawym człowiekiem. Niżej notka biograficzna dotycząca Pana Adama.
zobacz też: cyberbezpieczni.pl oraz bastiondialogu.pl/
Adam Jurkiewicz. Współwłaściciel firmy informatycznej ABIX, dostawcy rozwiązań dla biznesu i edukacji opartych na oprogramowaniu OpenSource.
Trener technologii Web 2.0 ze szczególnym uwzględnieniem otwartych zasobów edukacyjnych. Programista, administrator systemów UNIX/Linux, twórca remiksu edukacyjnego FREE_Desktop – remiksu systemu operacyjnego dla wolnych ludzi, legalnego i darmowego dla wszystkich.
Prelegent oraz prowadzący warsztaty dla nauczycieli w trakcie wielu konferencji edukacyjnych, m.in: Od Becika Każdy Klika w Kołobrzegu, K@SSK w Nowym Tomyślu, Ogólnopolski Zjazd Opiekunów Pracowni Szkolnych w Mrozach, Nowoczesne Technologie dla Edukacji w Radomiu, Aleje.IT w Częstochowie.
Współpracownik Fundacji Wolnego i Otwartego Oprogramowania, w projekcie „Strategie Wolnych i Otwartych Implementacji” twórca części scenariuszy mechatronicznych zajęć pozalekcyjnych z użyciem oprogramowania Scratch i mikrokontrolerów kompatybilnych z Arduino oraz ekspert ds. systemów i współtwórca systemu operacyjnego Szkolny Remiks Uczniowski.
Współpracownik Fundacji Interkl@sa, w projekcie „E-Pasj@ – nowoczesne nauczanie” ekspert ds. otwartego oprogramowania edukacyjnego. Prowadzi spotkania edukacyjne z nauczycielami w całym kraju.
Współpracownik Centrum Edukacji Obywatelskiej, w projekcie „Koduj z Klasą” ambasador i trener nauczycieli w zakresie języka programowania Python.
Współpracownik fundacji Coder-Dojo, twórca projektu „Stacja pogodowa” opartego o Intel Galileo, Linux, Python i czujniki pogody.
Współpracownik OEIIZK w Warszawie, autor i prowadzący kursy dla nauczycieli:
* Arduino – mechatronika, nowoczesne oprogramowanie i nowe podejście do zajęć pozalekcyjnych
* Szkolny Remiks Ubuntu Desktop – nowoczesna edukacja dostępna dla każdego
Twórca portalu http://linux.oeiizk.waw.pl/ opisującego zastosowania systemu Linux w edukacji.
Propagator Wolnego i Otwartego Oprogramowania, otwartej cyfrowej mapy OpenStreet Map i wszelkich „otwartych” rozwiązań. Prywatnie – miłośnik szant, stateczny mąż i ojciec, zwariowany nauczyciel młodzieży jeśli tylko ma okazję.
Trzy lata temu kupiliśmy zegar wtórny z lat sześćdziesiątych. Najpierw za pomocą mikrokontrolera i mostka H zbudowaliśmy urządzenie, które kontrolowało zegar (przemiennie podawało bieguny +- 12V). Jednak korzystanie z takiego rozwiązania było kłopotliwe i zawodne. Dlatego na zajęciach z robotyki wyrzuciliśmy stary mechanizm, a wstawiliśmy kontrolowany drogą radiową moduł DCF77.
Zegar wisi w sekretariacie i cieszy oko. Zakupiliśmy za bardzo małe pieniądze następny zegar. Prawdopodobnie wisiał na dworcu w Czechach lub na Węgrzech, a nawet mógł wisieć w byłej NRD. Wkrótce ożyje i będzie cieszył oko na korytarzu.
DCF77– sygnał radiowy, wzorzec czasu. Nadawany w paśmie fal długich na częstotliwości 77,5 kHz z miejscowości Mainflingen, około 25 km na południowy wschód od Frankfurtu nad Menem w Niemczech. Sygnał ten jest stabilizowany za pomocą cezowego zegara atomowego.
W Katolickim Liceum uczniowie klas pierwszych są zobowiązani do uczestnictwa w jednym z dwóch możliwych zajęć fakultatywnych. W poniedziałek są zajęcia z fakultetu informatycznego: grafika komputerowa oraz programowanie (najpierw systemów wbudowanych, później programy użytkowe i dynamiczne strony internetowe). Fakultet informatyczny prowadzi Pan Paweł Mierzejewski, a fakultet teatralny prowadzą Małgorzata Buczkowska oraz Ksawery Szenkiel. Niżej notki biograficzne (za Wikipedią).
Ksawery Szlenkier w 2005 roku ukończył studia na wydziale aktorskim PWSFTviT w Łodzi. W tym samym roku otrzymał nagrodę Zarządu Głównego ZASP za rolę Raskolnikowa w „Swidrygajłowie” na XXIII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Aktor jest mężem Małgorzaty Buczkowskiej.
Małgorzata Buczkowska w trakcie nauki w szkole podstawowej trafiła do ogniska teatralnego Haliny i Jana Machulskich[1]. 28 lutego 1998 zadebiutowała jako aktorka teatralna na deskach Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. W 2002 ukończyła krakowską Państwową Wyższą Szkołę Teatralną, po czym występowała w Teatrze Polskim we Wrocławiu i Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, w którym w 2004 otrzymała stały angaż. Uznanie zdobyła rolami w norway.today (2003, reż. Marcin Grota) oraz w dwóch spektaklach w reżyserii Mariusza Grzegorzka: Blask życia (2005) i Habitat (2007). Od 2012 występuje również w spektaklach TR Warszawa.
W 2002 debiutowała jako aktorka filmowa epizodyczną rolą w Chopin. Pragnienie miłości w reżyserii Jerzego Antczaka. Jej pierwszą ważną rolą kinową była Aga w noweli Śląsk w reżyserii Anny Kazejak-Dawid w Odzie do radości. Za drugoplanową rolę Leny w 0 1 0 Piotra Łazarkiewicza w 2008 otrzymała pierwszą nominację do Nagrody im. Zbyszka Cybulskiego. Rok później otrzymała kolejną nominację do tej nagrody za pierwszoplanową kreację w filmie Jestem Twój Mariusza Grzegorzka. Występuje także w serialach telewizyjnych, m.in. w Twarzą w twarz, Barwach szczęścia i Londyńczykach.
Nieco spóźnione święto Podwyższenia Krzyża Świętego w naszym liceum. Uczniowie zebrali się na auli na Liturgii Słowa. Po niej dziekan klasy pierwszej zawiesił krzyż w Sali numer 4, która klasa się opiekuje. Dziekan liceum powiesiła krzyż w oddanej w tym roku sali lekcyjnej nr 8.
Zawsze w okolicach 14 września w naszej szkole oddajemy cześć Krzyżowi Chrystusa. Najpierw Liturgia Słowa, a później zawieszenie krzyży w klasach którymi opiekują się nowo przybyli do szkoły uczniowie.
W tym roku zrobiliśmy to bardzo uroczyście – z asystą ministrantów. Nie zabrakło nawet kadzidła! Pięknie śpiewała nasz szkolna schola.
13 września rozpoczęliśmy wyjazd integracyjny. Dokąd pojechaliśmy? Tradycyjnie do Torunia. My, czyli uczniowie pierwszej klasy liceum zwiedziliśmy Szafarnię – muzeum poświęcone F. Chopinowi i wysłuchaliśmy kilka z jego pięknych utworów. Później przewodnik oprowadzał nas po zamku Anny Wazówny. Nie szczędził przy tym opowieści o duchu Białej Damy. Mieliśmy możliwość rzutu toporem, włócznią, nożami, i strzelania z łuku refleksyjnego. Po obiedzie znów było zwiedzanie- tym razem Fortu IV. Dzień zakończyła wspólna dyskoteka.
Następnego dnia realizowaliśmy program CADET EXTREME. Muszę przyznać, że nigdy wcześniej nie miałam tak wyczerpujących urodzin – a to były moje 16. Tego dnia poczuliśmy się jak żołnierze. Baczność, w prawo zwrot, na przód marsz… Maskowaliśmy się, rozpalaliśmy ogień, filtrowaliśmy wodę, szukaliśmy informatora. Później uczyliśmy się samoobrony. Opuszczanie zagazowanego pomieszczenia wcale nie jest łatwe, zwłaszcza w wielgachnym kombinezonie z za dużymi buciorami, a to właśnie robiliśmy tuż po rozkładaniu i składaniu AK-47. Deszcz nas zaskoczył, ale nie zdemotywował. W strugach wody pokonywaliśmy most komandosa i tor przeszkód, z którego nie dało się wyjść czystym. Wieczorem rozgrzaliśmy się przy ognisku.
Ostatniego dnia wykonywaliśmy operacje laboratoryjne. A potem sami zrobiliśmy świeczki i mydła. Co prawda mi nie wyszło, ale na szczęście nikt nie poszedł w moje ślady. Głodni pojechaliśmy na obiad do pizzerii. Jak sama nazwa wskazuje zjedliśmy zupę i rybę. Do szkoły wróciliśmy po 20. Myślę, że na wyjazdy integracyjne powinniśmy jeździć przynajmniej raz w miesiącu.
Antonina Domańska
zobacz galerię zdjęć z wyjazdu integracyjnego
